Nedovoljna iskorišćenost postojećih kapaciteta, stagnacija male privrede i uslužnog zanatstva, neadekvatan pristup sistemu obrazovanja i visoka stopa nezaposlenosti uticala je na značajan porast broja siromašnih.
Ukupan broj korisnika u registru Centra za socijalni rad na aktivnoj evidenciji u 2015. godini (poslednji zvanični podatak) bio je 4.513, od toga je broj dece do 17 godina starosti 1.595, a mladih do 25 godina 448.
U Lokalnom planu akcije za decu piše da je 2015. godine broj dece od 6 do 14 godina koja su pohađala neku ustanovu obrazovanja, a korisnici su Centra za socijalni rad bio 850, od toga 149 njih je pohađalo predškolsku ustanovu, 604 osnovnu školu, a 97 nije pohađalo školu. Najveći broj korisnika Centra za socijalni bio je na području Bačkog Petrovog Sela, Bačkog Gradišta i III Mesne zajednice.
Rezultati istraživanja pokazuju da mnoga domaćinstva žive u siromaštvu generacija za generacijom.
Siromaštvu su izložene porodice sa više dece, porodice sa decom sa smetnjama u razvoju i samohrani roditelji.
U LAP za decu je navedeni da „u skladu sa opredeljenjem da bi deca trebala da budu prioritet, moramo unaprediti položaj sve dece sa posebnom odgovornošću prema deci koja žive u siromaštvu i socijalnoj isključenosti“.
Jedan od prioriteta u LPA je prikupljanje podataka o deci koja žive ispod linije siromaštva na teritoriji opštine, odnosno ažuriranje podataka o njima i taj proces bi trebao da traje od prošle do 2020. godine.
Međutim, prema informacijama redakcije Bečejskog mozaika, prikupljanje podataka o deci koja žive ispod linije siromaštva relativno teško ide, jer ne postoje adekvatni mehanizmi. Zasad su prikupljeni podaci samo na teritoriji III Mesne zajednice (Novo selo u Bečeju), ali ti podaci nisu još dostupni javnosti.
Jedna od aktivnosti trebalo bi da bude i senzibilizacija lokalne zajednice za probleme dece koja žive ispod linije siromaštva (tribine, konkursi, izložbe), ali ni o ovim aktivnostima nema dostupnih podataka.
Predviđeno je, zatim, niz mera za ublažavanje siromaštva dece, od besplatnih školskih potrepština, socijalne pomoći itd.
U LPA za decu nije izričito predviđeno „ukrštavanje“ podataka o deci koja žive ispod linije siromaštva i deci sa invaliditetom i smetnjama u razvoju, mada bi se moglo pretpostaviti da će se te dve kategorije u mnogim segmentima preklapati.
Problem na nivou lokalnih zajednica i na državnom nivou je da ne postoji neka vrsta baze podataka (poštujući propise o zaštiti podataka o ličnosti) o deci sa invaliditetom i smetnjama u razvoju i njihovom socijalnom položaju.
Ipak, lokalne socijalne i zdravstvene ustanove imaju parcijalne podatke, te bi pregledom i obradom tih podataka bilo moguće da se odredi makar približan broj dece sa smetnjama u razvoju i oblici smetnje kako bi se izgradilo sistem podrške toj deci, ali i sistem njihove rehabilitacije (pre svega se misli na telesni invaliditet), jer ni to ne postoji u opštini.
UNICEF je 20. novembra saopštio da oko 30 odsto dece u Srbiji živi na ivici siromaštva, dok svako deseto dete živi u apsolutnom siromaštvu.
Deluje kao da naredni podatak – u smislu „pravog“ siromaštva – nije važan, ali jeste: UNICEF je saopštio i da 50 odsto dece uzrasta od treće do pete godine života ne ide u vrtić, a da skoro trećina dece ispod pet godina nema ni tri dečje knjige u kući.
R.M. (Foto: pixabay.com)
Projekat „I ja sam tu – društvena isključenost dece sa invaliditetom zbog siromaštva“ sufinansiran je iz budžeta opštine Bečej.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
